-
1 veho
veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. – prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.
-
2 veho
veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. –————prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28. -
3 veho
vĕho, xi, ctum, 3, v. a. and n. [Sanscr. vahāmi, conduct; Gr. ochos, carriage; ochlos, crowd; Germ. Wagen; Engl. wagon; cf. Lat. via, vexo].I.Act., to bear, carry, convey, on the shoulders, by wagon, by horse, by ship, etc. (syn.:II.fero, gero, porto): quicquid inponas, vehunt,
Plaut. Most. 3, 2, 95:ille'st oneratus recte et plus justo vehit,
id. Bacch. 2, 3, 115:siquidem'st decorum erum vehere servom,
id. As. 3, 3, 111:reticulum panis onusto umero,
Hor. S. 1, 1, 48:formica ore cibum,
Ov. A. A. 1, 94:ille taurus, qui vexit Europam,
Cic. N. D. 1, 28, 78:uxorem plaustro,
Tib. 1, 10, 52; cf.:Tantalides... Pisaeam Phrygiis equis,
Ov. Tr. 2, 386:cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi,
Liv. 5, 28, 1; cf.:te, Bacche pater, tuae Vexere tigres,
Hor. C. 3, 3, 14:Troica qui profugis sacra vehis ratibus,
Tib. 2, 5, 40:dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas,
id. 1, 4, 66:quodque suo Tagus amne vehit aurum,
Ov. M. 2, 251:quod fugiens semel hora vexit,
has brought along, has brought, Hor. C. 3, 29, 48.— Absol.:navim prospexi, quanti veheret interrogavi,
Quint. 4, 2, 41. — Pass., to be carried or borne, to ride, sail, go, etc.:mihi aequom'st dari... vehicla qui vehar,
Plaut. Aul. 3, 5, 28:visus est in somnis curru quadrigarum vehi,
Cic. Div. 2, 70, 144:vehi in essedo,
id. Phil. 2, 24, 58:vectus curru,
Vell. 2, 82, 4; Ov. M. 5, 360:vehi per urbem,
Cic. Pis. 25, 60:in navibus vehi,
id. N. D. 3, 37, 89:in navi,
Plaut. Bacch. 1, 1, 73:navi,
id. Am. 2, 2, 220:lintribus,
Varr. L. L. 5, § 156 Müll.:puppe,
Ov. H. 16, 113:parvā rate,
id. M. 1, 319; cf.huc,
Plaut. Am. 1, 1, 176:navem, ubi vectus fui,
id. Mil. 2, 1, 40; id. Merc. 2, 3, 37; id. Stich. 4, 1, 25; id. Trin. 4, 3, 81:in equo,
Cic. Div. 2, 68, 140:in niveis victor equis,
Ov. F. 6, 724:nympha vehitur pisce,
id. M. 2, 13.—Of other swift motions:ut animal sex motibus veheretur,
Cic. Univ. 13:apes liquidum trans aethera vectae,
Verg. A. 7, 65.—With acc.:ventis maria omnia vecti,
Verg. A. 1, 524.—Neutr., to be borne, to ride, sail, etc., upon any thing (rare, and perh. only in the part. pres. and in the gerund): consuli proconsul obviam in equo vehens venit, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13:per medias laudes quasi quadrigis vehens,
Cic. Brut. 97, 331:partim scripserunt, qui ovarent, introire solitos equo vehentes,
Gell. 5, 6, 27; Just. 11, 7, 13:cui lectica per urbem vehendi jus tribuit,
Suet. Claud. 28. -
4 Pferd
[1863] Pferd, equus (im allg.). – caballus (ein Pferd, wie man es zu gemeiner Arbeit brauchte, Gaul, Mähre). – mannus (ein gallisches Pferd, kürzer gebaut und wegen seiner Schnelligkeit bei den reichern Römern beliebt). – verēdus (ein leichtes Jagd- oder Kurierpferd, nicht zum Fahren gebraucht). – Pf. (Roß) u. Mann, equi viri: ein junges Pf., pullus equinus; eculĕus. – zu Pf., equo vehens (von einem Pf. sich tragen lassend), equo vectus (von einem Pf. getragen); in equo sedens. equo insĭdens (auf einem Pferde sitzend); ex equo od. (von mehreren) ex equis (vom Pf. aus, z.B. pellere hostem); eques (als Reiter): eine Statue zu Pf., statua equestris: zu Pf. sein, equo vehi: equo insidēre: stets zu Pf. sein, equo od. (von mehreren) equis omni tempore vectari: zu Pf. eine Unterredung halten, ex equis colloqui (v. zweien). – sich aufs Pf. setzen, aufs Pf. steigen, conscendere equum: sich aufs Pf. schwingen, se od. corpus subicere in equum; insilire in equum (aufs Pf. springen): sich auf ein anderes Pf. setzen, das Pf. wechseln, equum mutare: jmd. auf ein anderes Pferd setzen, ein anderes Pf. besteigen lassen, alqm alteri equo inicere: jmd. aufs Pf. heben, helfen, nehmen, alqm in equum tollere; alqm in equum subicere (sich schwingen lassen): das Pf. bringen, vorführen, equum adducere: jmdm., equum alci admovere; equum alci offerre (darbieten, anbieten): ein Pf. vor jmds. Tür bringen, aufstellen, ante ostium alcis equo locum dare. – er schickte 300 Pferde (d. i. Reiter) zu Hilfe, trecentos equites auxilio misit. – Sprichw., sich vom Pferde auf den Esel setzen, etwa *canterio vectum post mulum conscendere (vgl. Cic. ep. 9, 18, 4).
-
5 veho
vēxī, vectum, ere1) носить, нести ( aliquid umero H); тянуть, везти ( currum QC); возить ( aliquem plaustro Tib); влечь, вести ( aliquem ad summa T); нести, приносить, гнать (перед собой) (nubes pulveris L); катить ( amnis vehit aquas Tib); привозить, доставлять (frumentum alicui L; unda vehit rates O)2) med.-pass. vehor ехать, ездить (curru или in curru C, L, PM etc.; equo Nep, L или in equo C; navi или in navi Pl); плыть ( per mare VF); лететь, пролетать ( trans aethĕra V); двигаться, передвигаться ( sex motibus C); бросаться, устремляться ( in pericula QC)equo citāto vehi Nep — поскакать верхом; изредка в знач. pass. употр. и act., но тк. в part. praes. и gerundiumjus vehendi Su — право проезда -
6 veho
vĕho, ĕre, vexi, vectum - [gr]gr. *Ϝέχω -- ὂχος, ους: char -- angl. wagon. - tr. - [st1]1 [-] porter, transporter (à dos d'homme ou d'animaux); tirer, traîner. - ten ego veham? Plaut. As.: moi! être ton cheval? - siquidem'st decorum erum vehere servom, Plaut. As.: s'il est bien convenable qu'un maître porte sur son dos un esclave. - ille taurus, qui vexit Europam, Cic. Nat. 1, 28, 78: le taureau qui emporta Europe. - vehere uxorem plaustro progeniemque domum, Tib. 1, 10, 52: ramener dans son chariot sa femme et ses enfants à la maison. - currum deinde Jovi sacratum albentes vehebant equi, Curt.: venait ensuite le char consacré à Jupiter et tiré par des chevaux blancs. [st1]2 [-] transporter par bateau, par char... - au passif vehi: se faire transporter, voyager. - vehi in essedo, Cic. Phil. 2, 58: voyager en char gaulois. - navem prospexi, quanti veheret interrogavi, de pretio convenit, Quint. 4, 2, 41: j'aperçus un navire, je demandai combien coûtait la traversée, on se mit d'accord sur le prix. - in is navibus vehi, Cic. Nat. 3, 37, 89: voyager sur ces navires. - in navi vehi (navi vehi), Plaut.: naviguer. - nave vehi (rate vehi, puppe vehi, in nave vehi): faire voile, naviguer. - avec acc. ventis maria omnia vecti, Virg. En. 1, 524: transportés par les vents sur toutes les mers. [st1]3 [-] rouler, charrier (dans son cours). - Tagus amne vehit aurum, Ov. M. 2, 251: le Tage charrie de l'or. - intr. - [st1]4 [-] au gérondif et au part. prés. être transporté. - vehens in equo, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: monté sur un cheval. - quasi quadrigis vehens, Cic. Brut. 97, 331: porté pour ainsi dire sur un quadrige. - lecticā per urbem vehendi jus, Suet.: le droit de se faire porter en litière dans Rome.* * *vĕho, ĕre, vexi, vectum - [gr]gr. *Ϝέχω -- ὂχος, ους: char -- angl. wagon. - tr. - [st1]1 [-] porter, transporter (à dos d'homme ou d'animaux); tirer, traîner. - ten ego veham? Plaut. As.: moi! être ton cheval? - siquidem'st decorum erum vehere servom, Plaut. As.: s'il est bien convenable qu'un maître porte sur son dos un esclave. - ille taurus, qui vexit Europam, Cic. Nat. 1, 28, 78: le taureau qui emporta Europe. - vehere uxorem plaustro progeniemque domum, Tib. 1, 10, 52: ramener dans son chariot sa femme et ses enfants à la maison. - currum deinde Jovi sacratum albentes vehebant equi, Curt.: venait ensuite le char consacré à Jupiter et tiré par des chevaux blancs. [st1]2 [-] transporter par bateau, par char... - au passif vehi: se faire transporter, voyager. - vehi in essedo, Cic. Phil. 2, 58: voyager en char gaulois. - navem prospexi, quanti veheret interrogavi, de pretio convenit, Quint. 4, 2, 41: j'aperçus un navire, je demandai combien coûtait la traversée, on se mit d'accord sur le prix. - in is navibus vehi, Cic. Nat. 3, 37, 89: voyager sur ces navires. - in navi vehi (navi vehi), Plaut.: naviguer. - nave vehi (rate vehi, puppe vehi, in nave vehi): faire voile, naviguer. - avec acc. ventis maria omnia vecti, Virg. En. 1, 524: transportés par les vents sur toutes les mers. [st1]3 [-] rouler, charrier (dans son cours). - Tagus amne vehit aurum, Ov. M. 2, 251: le Tage charrie de l'or. - intr. - [st1]4 [-] au gérondif et au part. prés. être transporté. - vehens in equo, Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: monté sur un cheval. - quasi quadrigis vehens, Cic. Brut. 97, 331: porté pour ainsi dire sur un quadrige. - lecticā per urbem vehendi jus, Suet.: le droit de se faire porter en litière dans Rome.* * *Veho, vehis, vexi, vectum, vehere. Plaut. Mener en un chariot, navire, ou cheval, Voicturer.\Ventrem grauem vehere. Ouid. Porter, Estre grosse d'enfant.
См. также в других словарях:
VECTOR — apud Treb. Pollionem, in Gallienis, c. 12. Quum taurum ingentem in arenam misisset, exîssetque ad eum feriendum vector, neque perductum decies potuisset occidere etc. venator est, sic dictus ex Graeco δ᾿έκτης, quod opuds sit viribus maximis ad… … Hofmann J. Lexicon universale